Σύνοψη
1962. Σε ένα επιστημονικό συνέδριο φυσικής στις Άλπεις, ένας νεαρός φοιτητής προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διπλωματική του γύρω από μια προκλητική θεωρία για την ύπαρξη παράλληλων πραγματικοτήτων, ενώ σύντομα παράξενα φαινόμενα γύρω του μοιάζουν να την επιβεβαιώνουν: δυσοίωνες φιγούρες, αλλόκοτοι σχηματισμοί νεφών στον ουρανό, ανεξήγητοι θάνατοι και σωσίες, και –φυσικά– μια μυστηριώδης πιανίστρια την οποία ερωτεύεται σφόδρα. Ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη που ξεπρόβαλε φέτος από το διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας, κουβαλά περήφανα τις επιρροές της από το «Europa» του Λαρς φον Τρίερ και το «π» του Ντάρεν Αρονόφσκι, αλλά κι από τον Χίτσκοκ και τα επιβλητικά χολιγουντιανά νουάρ του ’40 και του ’50, για να ξεδιπλώσει ένα φιλόδοξο κινηματογραφικό οικοδόμημα που ισορροπεί θαρραλέα μεταξύ κοσμικού θρίλερ και υπερβατικού love story, αποδεικνύοντας ανερυθρίαστα ότι μερικές φορές το στυλ είναι η ουσία.
